Een blog over bloggen..

WhatBloggersDo

Bloggen is moeilijk. Nou ja, het bloggen zelf misschien niet eens, maar het volhouden, het nieuwe ideeën bedenken, en het stiekeme besef dat je dit echt alleen voor jezelf moet doen. Nobody gives a fuck, en dat hoeft ook niet! ‘Bloggen doe je voor jezelf’, en ik vond het zo leuk. Ik ben dol op verhaaltjes schrijven. Als kind verzon ik de gekste verhaaltjes, maakte ik toneelstukjes en deed ik eigenlijk hele dagen alsof de wereld een groot podium was waar op ik mocht optreden. Er was altijd wel een applaus, was t m’n moeder niet, dan wel de buurvrouw of de juf op school omdat ik een schattig gedichtje geschreven had.

Continue reading

Inpakstress…

IMG_2955

Jeetje mina. Tien weken geen leven op smartiestyles. Tien weken lang ben ik bezig geweest met sporten; tien weken, minimaal 4 dagen per week, het liefst 5.
Ook in de vakantie zal ik sporten. Ik heb namelijk een weddenschap met mijn zwager. Volgend jaar juni moeten we ons streefgewicht bereikt hebben, anders moeten we trakteren op sushi. Ik hoor je denken, ‘volgend jaar, dat duurt lang!’ Maar volgend jaar is er zo. Er is 5kilo af. Ik moet er nog 5 voor m’n weddenschap. Maar weet je wat t is! Ik train met gewichten, en daar kweek ik spieren mee, en die schijnen ook best wat te wegen. Dus de cm’s gaan echt goed, maar de kilo’s gaan traag.

Continue reading

Het leed dat afvallen heet

IMG_2380.JPG

‘Het leed dat afvallen heet’.

Vroeger, toen ik nog jong was, was ik dun, heel dun. Misschien te dun, wie zal het zeggen. Iedereen in mijn klas droeg leggings, van die leuke gekleurde die tof waren in de jaren ’80. Ik wilde ook een legging, een witte. Dagenlang smeekte ik om mijn witte legging, niet door hebbend dat een legging bij m’n benen slobberde, en er gewoon niet uit zag. Na velen huilbuien zwichtte mijn moeder, en gaf ze mij m’n welbegeerde legging. Laten we zeggen dat ik de foto’s van die tijd maar niet in m’n huiskamer zet.

Continue reading

Tattoo met m’n vriendinnetje

IMG_0368-1

Vriendinnendingen

Ik heb een paar hele goede vriendinnetjes. Een van de allerliefste is Cindy. Ik noem haar sin of apie. Cindy is zo’n vriendinnetje met wie ik kan lachen, stappen en shoppen. Maar das niet het enige; ben ik verdrietig, bel ik Sin, wil ik advies, bel ik Sin. Kortom, Cindy is mijn alles vriendinnetje. Het vriendinnetje met wie ik zo hard kan lachen omdat ze oprecht denkt 1.70 te zijn ( geloof me, t is 1,65 max) en het vriendinnetje die m’n tranen droogt als ik verdrietig ben.

Continue reading

Heel vroeger..

Het begon op de kleuterschool. ‘ Mama, mama, ik ben verliefd op E. Hij heeft zulke mooie schoenen!’  Ik was vier jaar en mijn schoenen tic begon.

Jaren later liep ik in de stad en zag ik een jurkje voor mn vriendinnetje, hij leek voor haar gemaakt! Sindsdien kijk ik naar kleding en probeer ik het type mens erbij te zoeken. Ik vind het heerlijk om te combineren, en kan uren ‘met mijn kleding spelen’.

Ik begin dit blog om jullie een kijkje te geven in mijn visie op kleding, geen mode, daar doe ik niet aan. Kleding die bij je past, kleding voor het normale meisje.