Bloggen is moeilijk. Nou ja, het bloggen zelf misschien niet eens, maar het volhouden, het nieuwe ideeën bedenken, en het stiekeme besef dat je dit echt alleen voor jezelf moet doen. Nobody gives a fuck, en dat hoeft ook niet! ‘Bloggen doe je voor jezelf’, en ik vond het zo leuk. Ik ben dol op verhaaltjes schrijven. Als kind verzon ik de gekste verhaaltjes, maakte ik toneelstukjes en deed ik eigenlijk hele dagen alsof de wereld een groot podium was waar op ik mocht optreden. Er was altijd wel een applaus, was t m’n moeder niet, dan wel de buurvrouw of de juf op school omdat ik een schattig gedichtje geschreven had.
Nu ben ik groot, is er geen applaus. Nu hou ik van kleding, van tattoos, van Jose Eber krultangen. Dus schrijf, eh schreef ik daar over. Want ja, kan nu niet bepaald zeggen dat ik een consequente blogger ben. Ik ben ergens gestopt, zonder te bedenken dat ik gestopt was met bloggen. Maar om dan weer te beginnen, hoe dan? Waar begin je dan? Waarom zou je weer beginnen? Omdat luchtigheid soms ook zo fijn is in een wereld vol ellende en verdriet. Vandaag ben ik nog niet van de luchtigheid, maar morgen, morgen zal ik dit blogje plaatsen als nieuwe start van mijn blog smartiestyles. Omdat ik het leuk vind, omdat ik soms lekker luchtig wil zijn, en omdat ik soms gewoon een luchtig persoontje wil zijn!
Met mijn liefste vriendinnetje Cindy AFN heb ik bedacht dat het superleuk zou zijn om eens te neuzen in andermans kast. Alhoewel die van mij vrijwel wekelijks verandert, is een andere kast altijd leuk, altijd nieuw, altijd spannend. Een ander maakt altijd andere combi’s met jou kleding, dus dit heb ik ook gedaan met Cindy haar kast. Hier ga ik jullie in een volgend blogje meer over vertellen!
xx